W obecnych czasach nie mamy pewności, skąd dokładnie pochodzi i kiedy pojawił się

zwyczaj wieszania w domach gałązek jemioły. Pewne jest, że do Polski zwyczaj ten trafił za

pośrednictwem Anglików. W Anglii natomiast, jemiołę wieszano w domach od XVII wieku.

Przypuszcza się, że Anglicy zaczerpnęli ten zwyczaj od Celtów, którzy niegdyś

zamieszkiwali tereny obecnej Wielkiej Brytanii. Z jakiego powodu Celtowie wieszali w swoich

domach jemiołę? Wierzyli oni bowiem w to, że jest to krzew o magicznych właściwościach.

Według celtyckich wierzeń, miał on bronić domostwa przed demonami i innymi złymi

mocami. Ponadto, Celtowie przygotowywali wywar z jemioły, który służył im jako odtrutka.

Jemioła jest rośliną, będącą półpasożytem, który rośnie na drzewach, korzystając z wody i

soli mineralnych żywiciela (jednocześnie roślina sama potrafi wytwarzać pokarm w procesie

fotosyntezy, stąd nazwa – półpasożyt). Dlaczego więc ta niepozorna i nie do końca

samodzielna roślina, została symbolem świąt Bożego Narodzenia? Na to pytanie ciężko

udzielić precyzyjnej odpowiedzi. Według historyków, zwyczaj całowania się pod jemiołą

pochodzi z XVII Anglii, kiedy to mężczyzna, po każdym pocałunku zrywał jeden owoc z

gałązki, pod którą się całował. Jeżeli podczas Bożego Narodzenia, udało mu się zerwać

wszystkie owoce, miał otrzymać dar płodności. Nie wiadomo dokładnie, skąd się wziął ten

zwyczaj i związane z nim przekonania. Przypuszcza się, że lepki, specyficzny sok, który

zawierają owoce jemioły, mógł się kojarzyć z boskim nasieniem.

Symbolika jemioły jest bardzo bogata. Na przestrzeni wieków, ludzie przypisywali jej

wszelakie znaczenia i właściwości. Do najpopularniejszych i najważniejszych, należą:

● płodność – według celtyckich wierzeń (a także według tradycji Anglików, całujących

się pod jemiołą, celem zyskania płodności przez mężczyznę), jemioła była uznawana

za symbol płodności. Wierzono, że noszenie przy sobie jemioły, może pozytywnie

wpływać na potencję i ogólną sprawność seksualną,

● życie – tutaj można spróbować znaleźć biologiczne uzasadnienie tego symbolu,

bowiem jemioła należy do roślin wiecznie zielonych,

● Słońce i Księżyc – w przypadku tej symboliki, również musimy sięgnąć do celtyckich

wierzeń i tradycji. Znajdziemy w nich opis zwyczaju polegającego na corocznym

ścinaniu jemioły używając do tego celu złotego sierpa

● ochrona – według tradycji, jemioła miała chronić przed pożarami i piorunami (z tego

powodu zazwyczaj wieszano ją nad domowymi paleniskami)

Przy tej okazji warto wspomnieć, że pierwsze wzmianki dotyczące magicznych właściwości

jemioły pochodzą już ze starożytności. Już wtedy uważano bowiem jemiołę za roślinę o

wyjątkowych właściwościach. Krzew znaleziony na dębie, uważany był za jeden z

najsilniejszych talizmanów. Wspomniani wcześniej druidzi, ścinający jemiołę za pomocą

złotego sierpu, również wierzyli w jej magiczne moce. Dlatego, należało ją ścinać według

ściśle określonego rytuału, w dzień przesilenia zimowego.